Ένας χρόνος πέρασε από τη μέρα που ένα παιδί χάθηκε από σφαίρες "προστάτη του πολίτη". Ένας 15χρονος δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να μεγαλώσει. Θα μπορούσε να ήταν ο καθένας μας.
Η αστυνομία, οι υπουργοί, το κράτος, βιάστηκαν να χαρακτηρίσουν το γεγονός "μεμονωμένο". Ας δούμε λοιπόν μερικά ακόμα μεμονωμένα περιστατικά.
Το παιδί αυτό δεν πέθανε, όπως πολύ βολικά αναφέρεται στα κανάλια. Δολοφονήθηκε. Και ο θάνατός του έγινε αφορμή για το ξέσπασμα μιας ολόκληρης γενιάς. Μιας γενιάς που ξεχειλίζει από οργή. Οργή για την ανευθυνότητα, την υποκρισία, τα χαμένα όνειρά της.
6/12/08 Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε.
"Those who make Peaceful Revolution impossible, will make Violent Revolution inevitable"
